شهرمدینه شده غوغا
یه پیرمردی تکُ تنها
شهادتینش روی لبها
بارون گریه توی چشماش
طنین غربت روی لبهاش
دودیده بسته روی دنیا
سینه بی قراره واویلا واویلا
گریه کن نداره واویلا واویلا
شده جیگرش پاره ناله میزنه مادر
میریزه خون از لبهاش این لحظات آخر
عزیز زهرا///غریبُ تنها///میون بستر افتاده
این دمه آخر///بادوچشم تر//بیاد مادر فتاده
تو دل شبها بی بهونه
میریزه دشمن وحشیونه
از در دیوار توی خونه
دو دست آقاشده بسته
دوباره حرمتی شکسته
به زیر ضرب تازیانه
زنده شد دوباره یازهرا یازهرا(س)
یاده گوشواره یازهرا یازهرا (س)
پیاده تک و تنها دویده پی مرکب
هربار زمین میخورد ناله میزد زینب
به زیر ضرب//سیلی دشمن//زارغریبُ دلخونه
با دست بسته//غریبُ خشته//روضه زینب میخونه
بابای عریان دل پرشیون
سرِبرهنه دله پُرخون
نوا گرفته چشمه گریون
غمهای زینب بانفسهاش
شده مجسم پیشه چشماش
امون از اون شام غریبون
ذکر شاه بی سر وای زینب وای زینب
ناله هایِ مادر وای زینب وای زینب
خواهر علمدار وای زینب وای زینب
معجرت نگهدار وای زینب وای زینب
یه طرف تنی بی سر به زیرِ سم اسبا
یه طرفی آوای غریبونه زهرا
غریب مادر//بریده حنجر//فدایِ کام عطشانت
پیرهنت کو/پس کفنت کو//چه کسی کرده عریانت
- یکشنبه
- 2
- تیر
- 1398
- ساعت
- 15:31
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
قاسم نعمتی
ارسال دیدگاه