خاك قم گشته مقدس از جلال فاطمه
نور باران گشته این شهر از جمال فاطمه
گر چه شهر قم شده گنجینه علم و ادب
قطره‌ای باشد ز دریای كمال فاطمه
تابش شمع و چراغ و كهربایی نورها
باشد از نقد جمال بی مثال فاطمه
صافی آیینه ایوان نیكو منظرش
گوشه‌ای از صافی قلب زلال فاطمه
عطر آگین گشته گر این بارگاه جنتی
این نسیمی است از عبیر بی همال فاطمه
بر سر ما سایه افكن از كرامت ای بتول
شد سعید آن كس كه بُد اندر ظلال فاطمه
آفت دلها غم است بر درگه معصومه‌ام
حرمت من حرمت عز و جلال فاطمه
یارب از غمها مرا برهان هم از افسردگی
عفو كن ما را به قلب پر ملال فاطمه
كبریا از درگهش كس را نكرده ناامید
خاصه آنكو داشت پشتیبان مثال فاطمه