زد صدا شیر خدا فزت برب الکعبه.
بین محراب دعا فزت برب الکعبه.
آسمان ناله زد ارکان هدا ریخت به هم.
بانگ ارکان هدا فزت برب الکعبه.
گفت چون هر نفسش لحظه ی ضربت خوردن.
علی از باب رضا فزت برب الکعبه.
گر چه تقدیر خودش بسته به تدبیرش بود.
به قضا گشت قضا فزت برب الکعبه.
شد به یک ضربه ی شمشیر قنوت سر او.
در مناجات خدا فزت برب الکعبه.
وقت دیدار خدا، موی سپیدش را با.
خون سر بست حنا فزت برب الکعبه.
خیر خواه همگان عاقبت از نفرین ها.
حاجتش گشت روا، فزت برب الکعبه.
زخم ناسور دلش یافته از داغ فراق.
با همین جمله شفا فزت برب الکعبه.
رستگاری سحری شد که علی پر زد و رفت.
دیدن فاطمه با فزت برب الکعبه.
- سه شنبه
- 4
- تیر
- 1398
- ساعت
- 14:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رسول رشیدی راد
ارسال دیدگاه