تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
این آیه به گونه‌ای دگر می‌گویم:
«دیگر نشوید تا دگرگون نشوید»!
ای مست هوا! خدا تو را می‌بخشد
کانون ریا! خدا تو را می‌بخشد
بتخانه شدی اگرچه، نومید مباش
ای دل! به خدا، خدا تو را می‌بخشد
ای رانده! فراخواندۀ او خواهی شد
در حافظۀ خاک فرو خواهی شد
تا چند اسیر آرزوهای دراز؟
با مرگ خلاصه روبرو خواهی شد
- چهارشنبه
- 5
- تیر
- 1398
- ساعت
- 14:33
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
سیدحسن حسینی
ارسال دیدگاه