ای آفتابی که زمین شد مدفن تو
هفت آسمان راه است تا فهمیدن تو
هفت آسمان راه است تا درک نگاهت
راه است تا مفهوم چشم روشن تو
از تو چه باید گفت ای روح خدایی
از تو چه... وقتی محو شد در او «من» تو
قلبی جوان در سینهٔ تو در تپش بود
حس کرد این را سال‌ها پیراهن تو
دل را به اوج آسمان‌ها برد روحت
روحت نشد هرگز زمین‌گیر تن تو
در راه تو ای آفتاب سبز ماندیم
در سایهٔ ماهیم بعد از رفتن تو
- پنج شنبه
- 6
- تیر
- 1398
- ساعت
- 15:4
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
سید محمد جواد شرافت
ارسال دیدگاه