ساده نگير ، نوكريتو
ساده نگير ، روضه ها رو
ساده نگير ، رزق اشك و
زيارتِ ، كربلا رو
اگر اشك ميريزي ، ميون روضه
بدون آي رفيقم ، كه زهرا خواسته
مدالي كه عمري ، رو سينت مونده
به واللهِ آقام ، رضا انداخته
امام رضا ، تو آخر مرامي ، آقامي آقامي
دست روي سينه ، ميدم سلامي ، آقامي آقامي
السلام علي السلطان.....
ساده نگير ، اين شبا رو
ساده نگير ، پرچما رو
بيا بگير ، از رُقَيش
زيارتِ ، كربلا رو
همين روضه هاس كه ، هواتو داره
همين اشكاي چِشمه كه مي مونه
خيالت باشه راحت آخه ارباب
شبِ اولِ قبر ، پيشت مهمونه
حساب كتابِ ماها با رُقَيَس ، رُقَيَس ، رُقَيَس
ذكر تموم نوكرا ، رُقَيَس ، رُقَيَس ، رُقَيَس
مددي يا رقيه جان....
ساده نگير ، اين صفا رو
ساده نگير ، گريه ها رو
ساده نگير ، شبِ جمعه
زيارتِ ، كربلا رو
اگه دوست داري كه ، تموم عمرت
بموني توو قابِ ، نگاهِ زهرا
توو شبهاي جمعه ، كه ميره صحنش
تو ام گريه كن با ، هر آهِ زهرا
چي اومده به سر تو ، بُنَىَّ ، بُنَىَّ ، بُنَىَّ
كي بُرده انگشترتو ، بُنَىَّ ، بُنَىَّ ، بُنَىَّ
غريب گير آوردنت....
- چهارشنبه
- ۱۲
- تیر
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۱:۳۸
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
عباس میرخلف زاده
ارسال دیدگاه