دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی...
تو افتاده‌تر هستی از اینکه یک شب
به میقات این بی سر و پا نیایی
دروغ است! این بر نمی‌آید از تو
بیایی و تا کلبۀ ما نیایی
بگو خواهی آمد که امکان ندارد
بگویی که می‌آیم اما نیایی
گذشته‌ست هرچند امروز و امشب
دلیلی ندارد که فردا نیایی...
چه خوب آمدی ای بهار صداقت
دلم شور می‌زد مبادا نیایی
- چهارشنبه
- 12
- تیر
- 1398
- ساعت
- 13:39
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
زین‌العابدین آذرارجمند
ارسال دیدگاه