بر خاکی از اندوه و غربت سر نهاده‌ست
بر نیزهٔ تنهایی خود تکیه داده‌ست
هرچند پیچیده‌ست در عالم شکوهش
معراج او بر روی خاک اما چه ساده‌ست
آنقدر آزاد است از هر قید و بندی
حتی به کهنه پیرهن هم تن نداده‌ست
یک روز روی شانهٔ پیغمبر، اکنون
بر روی نیزه باز در اوج ایستاده‌ست
دارد همین که سایه‌اش را از سر نی
باور کن این هم از سر عالم زیاد است
- دوشنبه
- 17
- تیر
- 1398
- ساعت
- 17:9
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
رضا یزدانی
ارسال دیدگاه