این كیست از خورشید، مولا، ماه‌روتر
بی‌تاب‌تر، عاشق‌تر، عبدالله روتر
می‌گفت من دست از حسینم برندارم
اِلا شود بازویم از خون وضو، تر
می‌گفت ای شمشیرها دستم مگیرید
مرگ ار جگر دارد بیاید روبه‌روتر!
می‌گفت و با دست عمویش عهد می‌بست
چشم زمین از حسرت این گفتگو، تر
وای آن گلوی ناز، سیراب عطش بود
شد عاقبت از دست آن صاحب سبو، تر
آنجا حسین افتاد و اینجا كودكی ناز
افتاد در دست یزیدی تندخوتر...
در عالم ای شمشیرها پیدا نكردید
آیا كسی نزد خدا با آبروتر؟!
- سه شنبه
- ۱۸
- تیر
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۵:۵۹
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
عبدالحمید رحمانیان
ارسال دیدگاه