تا گریه بر حسین تمنای خلقت است
بین من و تمام ملائک رقابت است
نزدیك می‌كند دل ما را به هم حسین
این اشک روضه نیست، كه عقد اخوت است
مقبول اگر شده‌ست نمازی كه خوانده‌ایم
مُهر قبولی‌اش به خدا مهر تربت است
ما از غدیر، سینه‌زن كربلا شدیم
این دست‌های رو به خدا دست بیعت است
پیدا شدیم هرچه در این راه گم شدیم
یعنی فقط حسین چراغ هدایت است...
قرآن و منبر و دو سه خط روضهٔ عطش
ساعات خوب هفته همین چند ساعت است
حالا كه بغض، بسته به من راه حرف را
مقتل بخوان كه موقع ذكر مصیبت است...
- چهارشنبه
- 19
- تیر
- 1398
- ساعت
- 11:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
سعید پاشازاده
ارسال دیدگاه