بند اول
یه عتبات و یه بغض، توی دل زائرا
خاطره های قشنگ، از نجف و کربلا
مشهد و قم جلوه کرد، توی حرم کاظمین
بقیعو حس میشه کرد، تو غروب سامرا
چه حالی عجیبی، داره غربت شبهای سامرا
میگیره هوا با، چش بارونی همه نوکرا
میپیچه یه ناله،که شنیده میشه شبِ جمعه ها
صدای یه مادر، که میخونه غریبونه بی صدا
سینه زن های حسین، گریه کن های حسن
کشته شد ابن الرضا ، تشنه لب دور از وطن
یا علی بن محمد
بند دوم
من پسر فاطمه هادی این اُمتم
امام شهر بلام شکسته شد حرمتم
پای پیاده یه کوه غصه روی شونمه
از نفس افتادم و قصه اییه غربتم
با روضه ءغم هام زنده شد غم غربت بوتراب
با دستای بسته بردنم توی کوچه ها باعذاب
دلم روشکستن ولی ناموس منکه سیلی نخورد
زدن مادرم رو جلو چشم علی همه بی حساب
کوچه داغ مادر و رو دل حیدر گذاشت
چل نفر نامرد و یک زن که بار شیشه داشت
وای من ای وای من
یا علی بن محمد
بند سوم
قصه ی ظهر عطش دلمو کرده کباب
خونِ چشای منو آهِ منه بی جواب
این دم اخر دلم خونِ برا کربلا
مُردمو زنده شدم بیاد طشت و شراب
لایوم کیومک روزی نیست مثه شام،بعده کربلا
انگاری می دیدم ، عمه زینبُ بین حرامیا
منو میسوزونه روز و شب دم روضهء طشت زر
جای بوسه ی چوب ، روی لبهای قاریِ سرجدا
یاد اون بزم حرام ، جاری خون از چشام
داغ سامرّا کجا؟ ، عمه ی سادات و شام
- پنج شنبه
- 20
- تیر
- 1398
- ساعت
- 11:24
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر حسن سالاروند
حسین علی پاکزادیان