دوباره از سر خط..بسمه تعالى عشق
كه برد شعر مرا سوى بى كران ها عشق
غرض ز گفتن اين شعر مدح سلطان است
نوشتن از حرم و حضرت رضا با عشق
هميشه هست دلم رو به مشهد آقا
چرا كه نيست مرا اشتياقى الا عشق
به اين حرم بِنگر..بوى آسمان دارد
رواق عشق..صحن عشق..آقا عشق
كبوتران بهشتى به گنبد و به زمين
كه مى روند و مى آيند در حرم با عشق
به بست شيخ طبرسى كه ميرسى بينى
نوشته است از اين سو به سمت دريا عشق
در اين حرم همه مديون لطف آقايند
در اين حرم همه عاشق شدند...حتى عشق
ميان صحن گوهرشاد زائرى مى گفت
فداى غربت تو يا امام رضا يا عشق
به پاى پنجره فولاد سجده افتاده
همانكه گفت مرا نيست قبله الا عشق
چه دردهاى بزرگى كه تو شفا دادى
مسيح بر دم تو نازد اى مسيحا عشق
هميشه موقع اذن دخول جبرائيل
به خنده امر نمودى بيا..بفرما عشق
همينكه از در باب الجواد داخل شد
قسم نداده به او داده اى دو دنيا عشق
تو گفته اى كه فقط گريه بر حسين كنيم
تو گفته اى كه زنيم ناله وا حسينا..عشق
نديد حضرت زينب به غير زيبايى
و گفت عمه ى تان:ما رايت الاعشق
رسيد آخر شعر و دوباره بوى حسين
دوباره از سرخط..بسمه تعالى عشق
-
- شنبه
- 22
- تیر
- 1398
- ساعت
- 10:32
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
آرمان صائمی
ارسال دیدگاه