تو ماه ربیع الاول،دل ما سوی خدا رفت
به دم مولا حسن جان،کربلا و سامرا رفت
ناله داره امام ِ زمان،نوحه خونه به اشک روان
واسه عزای بابا دل بی قراره
میون ِ حجره ی غریبی،به دل زار و بی شکیبی
بارون غم از ابر چشماش میباره
لب تشنه بوده،گریونه براش تمامی ِ عالمین
دلها بسوزه،برا تشنگی و خستگی ِ حسین
ای نور دو عین،مولا یا حسین
((نوکر خوبی نبودم،خودمم میدونم آقا
ولی باز هر چی که باشم،پای تو می مونم آقا
دم غروب میگیره دلم،نگو حرم که میره دلم
همه رفیقام رفتن من موندم و آه
به جون هر چی مرده قسم،اگه به کربلا برسم
برا تو می میرم تنها با یه نگاه
میبینی آقا شده گریه کار ِ نوکرت شب و روز
میبینی آقا چِقَدَر حرم نرفنه مونده هنوز
میبینی آقا میبینی آقا))
- یکشنبه
- 23
- تیر
- 1398
- ساعت
- 13:44
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه