اي مليکه اي مهين بانوي عشق
اي سراپا در وجودت بوي عشق
آمدم تا حُسن تو گويم به دل
شاه بيتي از غزل جويم به دل
حال خواهم بهر تو گويم سخن
تا طراوت آورم بر اين چمن
بلبلم کن تا نواخوانت شوم
دعبلم کن تا ثناخوانت شوم
برده اي دل ني ز قلب بي نوام
ني ز اهل عقل و عرفان و سخا
آمده جبريل نزدت دست بوس
گشته اي حاکم به قلب شاه طوس
کيستي بانو؟رحيمت گفته اند
با من از دست کريمت گفته اند
بر عطوفت سرفرازي مي کني
بر دل ما چاره سازي مي کني
در کلامت تيغ حيدر شد نهان
اي اميد ما به روز امتحان
مادري يا دخت ختم الانبيا
يا که هستي زينت شير خدا
شبه زهرا(س)! شور زهرا در سرت
نهر کوثر جرعه اي از ساغرت
امهات اربعه در کوي تو
دست حاجت آورندي سوي تو
اين حريمت نور دلها مي دهد
جاي جايش بوي زهرا (س) مي دهد
گر نهان شد قبر زهرا از همه
اين حرم آرد شکوه فاطمه
در سرايت جود و نعمت ريخته
غربت و شور و صفا آميخته
قم که گفتند هست شهر پرقيام
شد حريم و بارگاه ده امام
اي اميد آخر هر حق سرشت
کن رضا را تو شفاعت در بهشت
رضا تاجيک*
- یکشنبه
- 26
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 5:40
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه