ممنونِ لطف بی حَدِ آن حیّ سرمدیم
ما عاشقان حضرت سَیّد محمدیم
سَیّد محمد آنکه عزیز دل همه است
سَیّد محمد آنکه گل باغ فاطمه است
سَیّد محمد آنکه بُوَد آفتابِ نَصر
نوری زِ اهل بیت و عموی امام عصر
در صحن او چه شور وِلایی به پا شده
حاجات عالَمی به دعایش روا شده
با پای اشکْ هَمرَهِ سَیّد محمدیم
ما سائلان دَرگهِ سَیّد محمدیم
ای حُسنِ حیدریِ تو در جلوه،ماهِ عشق
هستی علم به دوش امامت به راه عشق
تو با امامْ بودی و نورُ الهُدیٰ شدی
در راهِ حَج،فدایی راه خدا شدی
در ماتم تو ای شرفِ آسمان و خاک
اِبْنُ الاِمامْ زد چو گریبانِ خویش چاک
یاد آمدم ز مرثیه و داغ دلبری
از کربلا و خونجگری،بی برادری
اینجا برادر تو برای تو ناله زد
آری ز جان و دل به عزای تو ناله زد
امّا اَمان ز ماتم جانسوز کربلا
از روضه های شعله بر افروزِ کربلا
آنجا حسین دید دو دستِ جدا شده
فرقِ برادرش به عمودی دوتا شده
آه از دمی که تیر به چشمان او رسید
دیگر قدِ حسینْ ازین بار غمْ خمید
آه از نوای اَلعَطَشِ کودکانْ همه
آه از لبان تشنه ی اولاد فاطمه
بشنید از حرم زِ عطشْ بانگ آب آب
عباس شد خجل زِ گل پرپر رباب
شکر خدا که هنفسِ عرشیان شدیم
بر دو امامزاده زِ جان روضه خوان شدیم
دارم نوا و ناله به آوای منجلی
یارب مرا ببخش به این دو گلِ علی
بِنْما عطا که راهیِ حجّ ولا شویم
وَ از بَلَد روانه ی کرببلا شویم
- سه شنبه
- 1
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 14:21
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه