خواهم غمخوار و شفیع،درگهِ قربِ رفیع
گویم با سوز و بُکا،سلام من به بقیع
ای زمینی که بُوَد،خاکت در جان و سرشت
مُلکِ اَنوارِ خدا،هستی بر ما تو بهشت
مرغ دل،پریده در صحن و سرایت
به قلب ما شور و نوایت،تویی گلستان ولایت
جان،شراره از داغ تو دارد،به خاک تو غربت ببارد،حریم تو جز غم ندارد
فدای درد و سوز و داغت
قبور بی شمع و چراغت
واویلا واویلا واویلا...
ای قبرستان قَسَمت،دهم به حقّ رسول
بگو آخر به کجاست،قبر زهرای بتول
گل یاسی که شده،پرپر از ظلم و جفا
در سوگش بعدِ نبی،غوغایی گشته به پا
یا زهرا،تمام هستی ام فدایت،تویی شکوهِ بی نهایت،شهیده ی راه ولایت
ای،عطیه ی مِحنت کشیده،ز عُمر خود هم دل بریده،سَروِ رشید قد خمیده
بقیعْ نما مرثیه خوانی
به یاد آن قامت کمانی
واویلا واویلا واویلا...
- سه شنبه
- 1
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 15:5
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه