مدح حضرت امیرالمومنین ،مولی الموحدین علی (ع) -(ز پیمانۀ عشق مستم علیّ )

469

ز پیمانۀ عشق مستم علیّ

خدا را بگیرید دستم علیّ

اگر دست افتاده باید گرفتن

من از پای بالله نشستم علیّ

چه حاجت مرا با می و جام و ساقی

که مست علی از الستم علیّ

بباغ ولایت نشاندند نخلی

چو شاخی از آن نخل رُستم علیّ ( 1 )

گل عشق چیدم ز باغ ولایت

دل خار چون خار خستم علیّ

کشد چوب تکفیر گر شیخ و زاهد

بگو من از این باده مستم علیّ

من آن ماهیِ بحر موّاج عشقم

که ایمن ز صیاد و شستم علیّ

دلم بود عمری بقید علایق

بیکباره زآن قید جستم علیّ

چراغ دل افروخته در شب تار

رخ یار تا صبح جُستم علیّ

بدامان وصلش رسید آخر الامر

شبی روشن از صبح دستم علیّ

زبالا و پست جهان در گذشتم

که فارغ ز بالا و پستم علیّ

علیٌّ مرا گر بر آتش نشاند

بگو من بر آتش نشتسم علیّ

گدائی بدربار او به ز شاهی

ز شاه و گدا من گسستم علیّ

پرستش بجز ذات حق کفر باشد

بجان علی حق پرستم علیّ

علی را شناسد موحد نه مشرک

من از اهل توحید هستم علیّ

بت شیخ علم است و زهد ریائی

علی گفتم و بت شکستم علیّ

نه امید جنت نه بیم از جهنم

من از کفر و ایمان بِرستم علیّ

بریدم امید خود از ماسوالله

به حبل خدا دل ببستم علیّ

بگو ای #حسینی چو پرسند دینت

علیٌّ علیٌّ علیٌّ علیّ ( 2 )

( 1 ) اشاره به سیادت است.

( 2 ) در مقطع کلام قافیه فدای معنی شده است . چون نام نامی چهار نفر از ائمه طاهرین سلام الله علیهم اجمعین ( علی ) است تکرار چهار مرتبه لفظ مبارک ( علیٌّ ) اشاره به اثنی عشری مذهب بودن است.