به حیرتم كه چه وصفی كنم به شان علی
كه عرش و فرش بود جمله مدح خوان علی
.
نه من كه طبع هزاران چو من فرو ماند
ز برشمردن اوصاف بی كران علی
.
علو قدر همین بس بود كه در دو جهان
علیست آل محمد محمد آل علی
.
اگر متاع دو عالم به دست من باشد
فدای نام علی می كنم به جان علی
.
به آستین سعادت كجا رسد دستش
كسی كه چهره نساید بر آستان علی
.
بساط گلشن جنت به دیگران بخشم
اگر گلی به كف آرم ز بوستان علی
.
به پادشاهی عالم فرو نیارد سر
هر آن گدا كه بود ریزه خوار خوان علی
.
ز نقد هر دو جهان تا كه بی نیاز شوی
به جوی گوهری از گنج شایگان علی
.
به راه علم و عمل پیشتاز امت بود
كسی نبود درین عرصه همعنان علی
.
بر آشیانه ی باغ جهان از آن ننشست
كه بر فراز فلك بود آشیان علی
.
جهان و جیفه ی او را به نیم جو نخرید
كسی نداد طلاق جهان بسان علی
.
دلا ز آتش دوزخ كسی بود ایمن
كه دوستدار علی گشت و دودمان علی
.
اگر تو نیز چو من بنده ی گنهكاری
بجو شفاعت فردا ز خاندان علی
.
علی كه آیت حق بود حق بود همه را
فروغ و فخر فروشند پیروان علی
.
چو #نظمی ار همه عالم شود مدیحه سرای
مدیحه یی نسراید كسی به شان علی
- دوشنبه
- 7
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:28
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی نظمی تبریزی
ارسال دیدگاه