درون حجره بی کس و بیقرارم
به غیر غم همدم و یاری ندارم
تو این دم آخر من چشم انتظارم
که سر به روی پای بابا گذارم
بیا ببین که بابا شدم غریب وتنها
امان از این غریبی ۲
ز دیده اشک غربت وغم بشویم
کبوده مثل زهرا روی نکویم
شکسته شد حرمت مادرم زهرا
زقصه غربت حیدر چه گویم
مث علی اعلا شدم غریب وتنها
امان از این غریبی۲
دلم پراز ناله های بی صدا شد
خدای من کاظمین کرب وبلا شد
دوچشم من گریان داغ سقا شد
حسین زهرا بعد سقا تنها شد
مث حسین زهرا شدم غریب وتنها
امان از این غریبی ۲
- سه شنبه
- 8
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 9:45
- نوشته شده توسط
- صادقی
- شاعر:
-
مهدی صادقی
ارسال دیدگاه