بند اول
دست توسل میزنم
به دامن باب المراد
حاجت دنیامو آخر
میگیرم از امام جواد
واسه غریب کاظمین
میون روضه میمیرم
برگ برات حرمش
رو بین روضه میگیرم
دلم میخاد کفترش باشم
همیشه در محضرش باشم
اقامتگاهم حرم باشه
بشم جلد و مضطرش باشم
جوون ترینی،بین اماما
پاره قلبی،برای رضا
جوون ترینی و بی قرینه
اسم قشنگت،به دل میشینه
(مولای یا ابن الرضا)
بند دوم
این غصه مارو میکشه
همینجوری نمیمونه
توام مثه امام حسن
غریب بودی توی خونه
محرم و همدمت آقا
شد توی خونه قاتلت
بمیرم از زهر جفا
آتیش زدن به اون دلت
تا کاری شد زهر اون ملعون
بالا آوردی جگر با خون
خداروشکر خواهری نبود
ببینه که داری میدی جون
مادرت اومد،همون دم اونجا
گرفت رو دامن،سرت رو آقا
و قلب مادر،شکسته تر شد
چشاش از این غم،برا تو تر شد
(مولای یا ابن الرضا)
بند سوم
امون از اون لحظه ای که
ندای غربت سر دادی
تشنه شدی ز سوز زهر
به یاد جدت افتادی
کنیزکا جمع شدن و
دور تو هی میخندیدن
یه عده بالای سرت
میزدن و میرقصیدن
دوباره شد زنده کربلا
دوباره شد هلهله برپا
یه عده تبریک میگفتن و
یه عده خوشنود از این غوغا
رو پشت بوم رفت،پیکرت آقا
نموندی روی،زمین صحرا
محافظِت شد،بال کبوتر
ندیدش آسیب،جسم مطهر
(مولای یا ابن الرضا)
با نوای کربلایی حسین عینی فرد
- پنج شنبه
- 10
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 9:46
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه