اشعار ولادت امام رضا(ع)،(صبحدم چون ز افق مهر فروزان خیزد)

2934

صبحدم چون ز افق مهر فروزان خیزد
وزپی ظلمت شب چشمه‏ی حیوان خیزد

ز کمانخانه‏ی خورشید پی راندن شب‏
هر زمان تیر ز مژگان زرافشان خیزد

خسرو روز پی روشنی عالم و خاک
ز سرا پرده‏ی افلاک شتابان خیزد

مهر تابنده چو لبخند زند بر رخ باغ‏
گل ز آغوش چمن بارخ خندان خیزد

لاله با چهره‏ی افروخته از دامن دشت‏
سبزه با قامت نورسته ز بستان خیزد

آید آهنگ طرب خیز و دل‏انگیز ز باغ‏
در چمن نغمه‏ی مرغان خوش الحان خیزد

آمد آن ماه که از بهر تماشای رخش
قرص خورشید سراسیمه ز کیوان خیزد

آمد آن نوگل خندان که ز انفاس خوشش‏
ز فضا بوی گل و سنبل و ریحان خیزد

آمد آن چشمه‏ی فیاض که از فیض دمش
ابر رحمت ز پی ریزش باران خیزد

سرو جان در قدمش ریز که دلداده‏ی دوست‏
بتمنای نگاهی ز سر جان خیزد

آفتابا بفروزندگی خویش مناز
نجمه را بین که چه خورشید زدامان خیزد

چهره‏ی زهره بپوشان که زمام ملکوت‏
زهره‏ی فاطمه با چهره‏ی تابان خیزد

مهر هر صبحدم آرد سر تعظیم فرود
پیش این مهر که از خاک خراسان خیزد

خرم آن تازه نهالی که ز هر شاخه‏ی آن
شاخه‏های ادب و حکمت و عرفان خیزد

آیت شیر خدا بین که بفرمان رضا
شیر از پرده پی حمله هراسان خیزد

بهر روبیدن خاک حرم خسرو طوس
جبرئیل از فلک و حور ز رضوان خیزد

در تن مرده دمد روح چو انفاس مسیح
هر نسیمی که از این طرفه گلستان خیزد

پیرو اهل نظر چون خط زردست بدشت
هر کلامی که از آن لعل در افشان خیزد

پیش فرمان همایون رضا پیک قضا
دست بر سینه پی بردن فرمان خیزد

مطلع نور خدا آینه‏ی طلعت اوست
که دمادم ز رخش آیت یزدان خیزد

شاخساری که از آن میوه‏ی رحمت ریزد
آفتابی که از آن پرتو ایمان خیزد

پور موسی چو کند جلوه در آئینه‏ی طور
از پی دیدن حق موسی عمران خیزد

چهره از خاک درش ای دل نومید متاب
که ز خاکش همه سر چشمه‏ی احسان خیزد

نیست جز رشحه‏ای از چشمه‏ی الطاف رضا
آنچه از طبع سخن سنج و سخندان خیزد

میوه‏ی شاخه‏ی توحید که در گلشن فیض
هر دم از لعل لبش نغمه‏ی قرآن خیزد

دردمندان همه از خاک درش جسته شفا
جان فدایش که ز خاکش همه درمان خیزد

هر زمان ملک شود دستخوش موج زوال
خسرو دین ز پی یاری ایران خیزد

با چنین نعمت شاهانه محال است رسا
که گدائی ز سر سفره‏ی سلطان خیزد

شاعر:حسین ایمان