مشک و علم به شانه ام به علقمه روانه ام
سپـاه دون نشـانه ام به علقمه روانه ام
سفیــر جـاودانـه ام به علقمه روانه ام
به تیـغ حیـدرانـه ام به علقمه روانه ام
******
مـی روم به علقمـه با نـوای زمـزمـه یـا حسیـن فاطمـه
تا نـوای العطـش نینـوای العطـش دهـم از لعـل رقیـه خـاتمـه
آبرویـم به علمـداری و آب آوری اسـت
افتخـارم به وفاداری و رزم آوری اسـت
دم به دم یاد حسین باشم و غوغای عطش
آسمان دل من ، طالب دین یاوری اسـت
روی دوش من علم تیغ و شمشیر دو دم مشـک امّیــد همـه
وَه چه حالی شده ام شور عالی شده ام جسم و جانم شده شور و همهمـه
مشک و علم به شانه ام به علقمه روانه ام
******
می کُشم سپاه دون می کَشم عدو به خون یک نفر به یک قشون
ضربه ضربه های من غرش صدای من حال و روز خصم کرده تیره گون
در بلندای سجـودم نظر یار خوش است
رادی و مردیِ سقای علمدار خوش است
می روم تا نگـه شیعـه به دستـم باشـد
رفتن از شـوق برادر به سرِ دار خوش است
تشنه لب پا به رکاب در درون شط آب شوق بی حد و فزون
پُر کنم مشـک تهی دیده از اشـک تهی شاد و خندان رَوم از آب برون
مشک و علم به شانه ام به علقمه روانه ام
******
می دهم دل به خـدا بر سر عهد و وفـا در زمیــن کـربــلا
اهـل رزم آوری ام شـوق آب آوری ام مـرد میـدانـم و صاحـب لـوا
از همه تشنه لبان ، تشنه ترین یار منـم
تیـغ حیـدر به کـف آمـادة پیکـار منـم
نام طفلان حسیـن جا شده بر لـب هایم
در گـذرگـاه عطــش یـار وفـادار منـم
از همـه تشنـه ترم لـب به آبی نبـرم بـی گـلِ روی أخــا
فکر طفلان حسین لعل عطشان حسین نشـود لحظـه ای از دلم رهـا
مشک و علم به شانه ام به علقمه روانه ام
******
ذکـر اللـه سخنـم نـام او در دهنـم صف دشمن شکنـم
تیغ حیـدر به کفـم آب علقـم هدفـم زور بـازوی علــی در بـدنـم
سـروری مصرع آخر بنویس جان حسین
گفتـه سقـای حرم بر سر پیمان حسین
تا نفس در بدنم هسـت چنین می گویم
سر و جان و بدنم ( باد به قربان حسین )
تا دم آخـر خـود پیش همسنگر خـود می دهم جان و تنـم
در ره دیـن خـدا بـا دو دستـان جـدا شـود این خاک بیابان کفنـم
مشک و علم به شانه ام به علقمه روانه ام
- شنبه
- 12
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 12:34
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه