دلم می خواد که هستیم و فدات کنم
فدای خاک پات کنم
فدای روضه های کربلات کنم
دلم می خواد که جونم و آقای من
فدای بچه هات کنم
فدای روضه های کربلات کنم
اشک غمم روان زِ هر دو عینه
کرببلات بهشت عالمینه
روی لبم نوای یا حسینه
ببین فقیرم به تو اسیرم
نِعْمَ الْأَمیرم ای بی نظیرم
بی تو میمیرم
مولا حسین جان...
درسته که اسیر ساغر توام
گدای محضر توام
روم نمیشه بگم که نوکر توام
با این همه گناه بگو چیکار کنم
منی که در برِ تو ام
روم نمیشه بگم که نوکر توام
شرمنده ام از روی ماهِت ارباب
من اومدم تحت پناهِت ارباب
حاجت دل یه نیم نگاِهت ارباب
دعا کن اِیْ که روحِ خدایی
بِشَم ایشالاّ
مثل شهیدا کرببلایی
مولا حسین جان...
روضه برات میخونم ای گل وِلا
به قلب زار و مبتلا
حسین حسین شهیدِ دشت کربلا
به همنواییِ علی و فاطمه
زمزمهٔ بهشتیا
حسین حسین شهیدِ دشت کربلا
تو کربلا چه محشری به پا بود
سر حسینِ هلالِ نیزه ها بود
یه مادری به شیون و عزا بود
سبط پیمبر ای یاس پر پر
غریب مادر ای لاله پیکر
بریده حنجر
مظلوم حسین جان...
- یکشنبه
- 13
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 10:3
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه