شب غربت امام باقر
دل زارم میشه مسافر
تابقیع پرمیزنه روحم
آخه آقام نداره زائر
بمیرم آقاااا_ برای غربت مزارت
کاشکی بودیم امشب کنارت
می شدیم اونجا عزادارت
بمیرم آقاااا_ نداری گنبد و رواقی
نداری شمعی و چراغی
دل عالم شد بیقرارت
بخدا ازین غربت شیعه خون دل میشه
وقتی بارون میباره قبرتو گل میشه
غریب آقام واویلا واویلا واویلا
کار آقام دیگه تمومه
خورشید عمرش لب بومه
آخرین یادگار داغه
کربلا باقرالعلومه
میخونه با آه _ مگه یادم میره چی دیدم
چیا دیدم چیا کشیدم
روخارصحرا می دویدم
میخونه با آه _ مگه یادم میره تو گودال
تن بی سر ، پیکر پامال
چه غمی رو به دل کشیدم
میسوزم باگریه با روضه ی عاشورا
می پیچه تو گوش من ناله های زهرا
(یا نورعینی قتلوک یا بنی
ومن الماءمنعوک یا بنی )
غریب آقام واویلا واویلا واویلا ...
به تمومه عالم امامه
مسموم از کینه ی هشامه
ولی اینو میدونم آقام
اصل روضش تو شهرشامه
میخونه با آه _ امون ازسنگای لب بام
امون از بی حیاییه شام
امون از زخم طعنه . دشنام
میخونه با آه _ مارو بردن توکوچه .بازار
چی بگم از مجلس اغیار
چی بگم از غربت بابام
بخدا یادم نمیره کنج ویرونه
با تنی کبود دفن شد رقیه شبونه
امون ایدل واویلا واویلا واویلا
بسوزایدل واویلا واویلا واویلا
- دوشنبه
- 14
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:1
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه