ای روشنای مهر،منظومه ی نجوم
ای مالک وجود، ای کاشف الغموم
هم بحررحمتی،هم باقرالعلوم
ای آن که نورعلم تابد زنام تو
ای کعبه ی امید، ای حُرمت حرم
ای چشمه ی کمال،گنجینه ی حکم
ای سید کریم، ای منبع کرم
جوشیده برهمه فیض مدام تو
ای آن که داده اند،برتو زمام ها
باشد مقام تو، فوق مقام ها
ای گفته مصطفی،برتو سلام ها
هرلحظه برنبی، بادا سلام تو
ای خادمان تو،ارباب معرفت
با حُب تو خوشند، احباب معرفت
بعداز هزار سال، اصحاب معرفت
دارند صحبت از قدر و مقام تو
ای برتر ازملک، ای باعث وجود
پیوسته ازخدا ، برحضرتت درود
هرکس که مهرتو ،رشته به تاروپود
با معرفت نهد، سررا به گام تو
ای آن که دیده ای از کودکی بلا
ای برغم والم، گردیده مبتلا
تصویرعشق را، دیدی به کربلا
آن جا شروع شد ،سعی تمام تو
گاهی به مقتل وگاهی به علقمه
دیدی به روی خاک ، گل های فاطمه
رفتی به سوی شام، باکودکان همه
هرگز نگشته روز ازغصه شام تو
باآن که جان تو، ازغصه خسته شد
باآن که فلب تو، ازغم شکسته شد
با آن که دفتر، عمرتو خسته شد
پاینده تا ابد، باشد قوام تو
ای آن که سرنوشت، باشد مطیع تو
تکیه زده به عرش ،قدررفیع تو
عطر جنان دهد،خاک بقیع تو
شد قبله گاه دل، دارالسّلام تو
ای سُرمۀ ملک، ازخاک تربتت
آگه بود خدا، ازقدروحُرمتت
سوزد دل همه، از درد غربتت
نالد کبوتر، دل ها به بام تو
با نورمهرتو، در روشنائیم
داده ولایتت، ازغم رهائیم
ازخادمان تو، همچون وفائیم
روکرده بردرت، مولا غلام تو
- سه شنبه
- 15
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 12:4
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه