امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
دلم دخیل پنجره فولاده
کبوتر ایوون گوهر شاده
خراب عشق آسمونیشم من
بهتر بگم دلم رضا آباده
رو ضریح قامت گلدسته هاش
سپیده دم دست نیاز باده
گنبد زردش همة دلایِ
عاشق و زیر پرچمش جا داده
راه حاجت گرفتن از آقامون
اینجا فقط یه قسم جواده
دلم می خواد با اشکای زلالم
بگم مثه یه دوست صمیمی ساده
امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
زمین که نه ، تو آسمون هفتم ؟
نه نه ، بیا به آسمون هشتم !
توی حرم کنار سقا خونه
تو اون شلوغی که آدم می شه گم
یا تو رواقی که ضریح آقاست
که پره از تاب و تب و تلاطم
بخواه از آقا دلتو گم کنی
دور ضریح ، تو ازدحام مردم
شاید بشی کبوتری تو صحنش
تا که آقا برات بپاشه گندم
با زائرای بی قرار قبرش
بگو بگو برای بار چندم
امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
چقدر دلم به اسمش عادت داره
« رضا رضا » چقدر حلاوت داره
خدا گواست پائین پای حضرت
هزار هزار تا دل اقامت داره
با دیدن شکوه صحن و سراش
« و إن یکاد » جای تلاوت داره
برای جارو زدن رواقش
بال فرشته ها سعادت داره
از راه دور کبوتر دل من
دوباره حسرت زیارت داره
هر چی می تونی تو حرم دعا کن
دعا تو این حرم اجابت داره
امام رضا الهی من فدات شم
فدای تک تک کبوترات شم
شاعر:محمد مسلمی
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 4:38
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه