یه قافله میونِ یک راهه
راهی پر مصیبت و ماتم
قافله سالار حسینه و
دست یلِ امّ البنین پرچم
میرن به سوی کربلا و
اهل حرم بینِ مَحارم
عمّه میشه سوارِ مَحمل
با کمک اکبر و قاسم
واویلا واویلا واویلا...
یه روزی میشه که همین زینب
با اشک و سوز و ناله و ماتم
کنار پیکرِ شَهِ بی سر
میشه اسیرِ خِیلِ نامَحرَم
میگه پاشو ببین حسین جان
رَوونه اشک چشم خواهر
با کعب نِی میون گودال
بیین شدم شبیه مادر
واویلا واویلا واویلا...
- چهارشنبه
- 23
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:55
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه