بالم شکسته بود و هوایی نداشتم
از دست روزگار رهایی نداشتم
بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدم
مشهد اگر نبود که جایی نداشتم
دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید
دردم زیاد بود و دوایی نداشتم
گفتم مگر امام رضا چاره‌ای کند
ای وای اگر امام رضایی نداشتم
گفتند در حرم همه را راه می‌دهند
اصلا بنای بی‌سروپایی نداشتم
میل تو بر دل آمد و میل گناه رفت
ورنه من از گناه ابایی نداشتم
چندین شب است گریه شده کار من ولی
باز هم برات کرب‌وبلایی نداشتم
شاعر : مهدی میری
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 5:13
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه