ز هرم گرم نفس هایشان جبین میسوخت
ز سوزش عرق چهره آستین میسوخت
تلاش خاتم ارباب هم افاقه نکرد
میان حلقه انگشتری نگین میسوخت
از اینکه بر تن گلها زره بزرگ آمد
دل ریوف علمدار نازنین میسوخت
چقدر هم قد شمشیرهایشان بودند
وجود مادر غمگین ، نفس ازین میسوخت
شکسته از خنکای نسیم عشق شدند
اگرچه زیر قدمهایشان زمین میسوخت
میان معرکه تا یا علی مدد، گفتند
ز کینه علوی دشمن لعین میسوخت
صدای ضربتشان گرچه از یسار آمد
ز بغض ، خنجر عباس ، در یمین میسوخت
کویر تشنه و پیشانی دو قرص قمر
ز شدت اثر گرز آهنین میسوخت
- شنبه
- 26
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 10:47
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین جعفری
ارسال دیدگاه