ای سند نجات من، ولایت تو یا رضا
صحن تو و عتیق تو، کعلبه و کربلا رضا
دلم بیاد تو بُود، مدینه الرضا رضا
زیارتت به دین من، زیارت خدا رضا
تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی
مشهی که نور می دهد، ب عرب و عجم توئی
رئوف اهلبیتی و ولی ذوالکرم توئی
به مسجد الحرام دل، قبله توئی حرم توئی
صفا و مروه می کند با حرمت صفا، رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
مرا به مهر خود ببر، که با ولات زیستم
به تربتت شتافتم، به غربتت گریستم
در آفتاب صحن تو، اگر دمی بایستم
به سایۀ بهشت هم، نیازمند نیستم
جهنم است بهر من، بهشت بی رضا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
الا الا ثنای تو، ذکر عَلَی الدّوام من
رؤف من، عطوف من، امید من، امام من
لحظه به لحظه دمبدم، بر حرمت سلام من
به غرفه های مرقدت، خورده گره زمام من
در حرمت گرفته ام ذکر رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
منم که بین طوتیان، گرم ترانۀ توام
کبوتری شکسته پَر، در آشیان توام
نیازمند گندمی، در آستانۀ توام
بال زنان دور بَرِ، نقاره خانۀ توام
اگر پَرم زکوی تو، بگو پَرَم کجا رضا
رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا
شاعر:حسین ایمان
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 6:12
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه