مى رسم خسته، مى رسم غمگين
گـرد غـربت نشسته بر دوشـم
آشـنـايـى نـديـده چـشمانـم
آشـنـايـى نـخوانده در گوشم
مـى رسـم چون كويرى از آتش
چون شب تيره اى كه نزديك است
تـشـنـه آفـتـاب و بـارانـم
چـشم كم آب و سينه تاريك است
مـى رسـم تـا كـنـار مرقد تو
دامــنــى اشــك و آه آوردم
مـثـل آهـوى خـسته از صياد
بـه ضـريـحـت پـنـاه آوردم
مـثـل پـروانه در طواف حرم
هـسـتي ام را به باد خواهم داد
تـا نـگـاهم كنى ، تو را سوگند
بـه عـزيـزت خـواهــم داد
شاعر:مصطفى خراسانى
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 6:19
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه