بو مشگه دگن اوخ منی مأیوس ایلدی چوخ
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
بستیدی حیاتیم بو سووا جاندان اوساندیم
سو مشگیمه اوخ دگدی اوزوم جانه دایاندیم
اصغر عطشه من شررِ خجلته یاندیم
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
من جان بکفم وقفدی بو جان شه دینه
یوخ باکیم اولومدن ولی ای لشگر کینه
ویرمیشدی منه بو قوروموش مشگی سکینه
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
گوردوم عطشندن سارالوب صورت اصغر
پوزدی پوزولان حالتمی حالت اصغر
آز یاره وورون بسدی منه خجلت اصغر
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
چون اهل وفا کوی وفاده منی یوخلار
تصدیق ویروب احسن ایدر عشقیمه چوخلار
بیر گلشن فردوس ایلیوب سینمی اوخلار
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
اوخ جسمیمه مایلدی منیم من اونا مایل
بو اوخ نیه بس گیتدی خطا اولمادی حایل
مشگ اوسته دگوب زحمتیمی ایلدی زایل
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
جان ویرماقا جانانه بوگون تا هوسیم وار
داد ایتستم حسینیم کیمی بیر دادرسیم وار
عجز ایلمرم دشمنینه تا نفسیم وار
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
لایق دگل هر چند بوجان بو باش حسینه
امّا منی ایتمیشدی آتام یولداش حسینه
من نوکرم هرگز دگلم قارداش حسینه
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
چوخ سعی و تلاش ایلدبم آخر اؤز ایشیمده
قیردیم نقدر دشمنی بو بیر یوریشیمده
قول گیتدی دیردیم آپاریم مشگی دیشیمده
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
تا سو الَه گلدی غم و دردیم آزالشدی
مین همّتیمون ضدّینه بیر تیر چالشدی
سو آخدی گوزوم باخدی اؤره‌ک یاندی آلشدی
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
سو وعده‌سینه چونکه دیمیشدیم گوزوم اوسته
تا سو واریدی من واریدیم اوز سوزوم اوسته
قالسیدی سو قولسوز سورونردیم یوزوم اوسته
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
مین جانیم اولا ویرماقا بیر ذرّه یوخ اِکراه
قول گیتدی باشیم قالدی بودور علّت دلخواه
لازمدی اولا باشدا نثار قدم شام
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
بولّم یترم آخر عمرومده مرامه
لطفیله گلور شه اوزی دیدار غلامه
خوشدور بو باشی اوندا قویام پای امامه
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
هر چند چوخالدوقجا یارا خجلت آزالماز
امّا آزالور اوخ چوخی مندن صورا قالماز
دشمنده قالان اوخ مگر آرامیمی آلماز
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
چوخ سعی ایلدیم من بو سووون حفظنه مطلق
شاهد سوزومه بو کسلین الدی بو بیرق
مقصود دله اولمادیم افسوس موفّق
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
.
«شأنی» اؤزووی صدقیله بو درگهَه سالدون
مقصود دلون حضرت عبّاسدن آلدون
صد حیف بو حسرتده او سرور کیمی قالدون
ایکاش دگیدی گوزومه مشگه دگن اوخ
.
- یکشنبه
- 27
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 14:14
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرحوم حسین شانی تبریزی
ارسال دیدگاه