تـو يـادگـار هـفتمين سپيده اى
شـكـوه مـاندنى ترين قصيده اى
اشـارتـى ز بـيـكران روشنى
كـه از ديـار بى نشان رسيده اى
سـتـاره حـريـم سـبز فاطمه
ز بـى نـهـايـت خدا دميده اى
بـهـار سـبـز بـاغهاى آرزو
امـام قـصـه هـاى ناشنيده اى
گـل نـجـيـب بـاغ آفـرينشى
كـه در دلـم بـهـار آفريده اى
تـو قـلب عاشقان هر زمانه را
بـه لـطف و بخششت خريده اى
تـو مـنتهاى مهر و رحمت خدا
ز هرچه غير اوست دل بريده اى
زمـهربانى ات، ز دل ستانى ات
چـه نقش ها به لوح دل كشيده اى
مـيـان لالـه هـاى سـرخ آشنا
غريـب آشـنـا! تو برگزيـده اى
ز سـاغـر كرامـت مـحمـدى
زلال نـور مـعـرفت چشيده اى
ز بـاغهـاى بـى زوال سرمدى
سـبدسـبد گـل حضور چيده اى
دلا! ز شـوق لـحـظـه زيارتى
چـه عـاشقانه از قفس پريده اى!
بـهـار شـد دوبـاره باغ باورم
ز عـشق تو كه روشناى ديده اى
بـه شـام غـربـت سياه عالمى
طـلـوع فجر هشتمين سپيده اى
شاعر:نسترن قدرتى
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 6:22
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه