بی عشقت اگر زنده شوم طالب گورم
بایاد تو در ظلمت شب همدم نورم
خورشید جهان تاب پس از مرگ بتابان
از پرتو انوار رخت نور به گورم
هر کس به کسی نازد و من مهر تو دارم
زور و زر و منصب نشود اوج غرورم
گر ثروت عالم همه ریزند به پایم
در فقرم اگر از غم عشق تو به دورم
از لوء لوء و مرجان یم غیر نخواهم
چون ماهی دریای تو افتاده به تورم
فریاد غمت خیزد از اعماق وجودم
از صبح ازل تا به دم نفخه صورم
هر جا روم از وصف تو گویم به خلائق
هرچند نگنجیده ثنایت به شعورم
از نسل بشر هستی و هم رتبه نداری
قربان تو ذریه انثی و ذکورم
با ان همه اجلال تو گر عبد خدایی
ار باب سلیمانی و فرمانبر مورم
ای گردش چشمان تو حلال مصائب
با یک نطرت سهل شود مرگ و نشورم
بخشیده خدا دیده گل روی تو بینم
هرگاه نبینم رخ زیبای تو کورم
تا هستی من هستی و هستی ز تو دارم
نومیدی وغم راه ندارد به حضورم
گر با مدد لطف تو با نفس بجنگم
ابلیس گریزان شود از مرز مرورم
در نامه اعمال اگر مهر تو باشد
خلاق جهان بگذرد از جرم و قصورم
با نام تو (بالایی) و بی نام تو هیچم
از بهر تو در ماتم و یا غرق سرورم
- دوشنبه
- 28
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 15:32
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه