اى ستون هاى زمين، گلدسته هـاى سربلند!
اى رواق زرنـگـار، آيـينه هـاى بندبند!
اى مـقرنس هاى چوبى ، گنبد زرين كلاه!
بـر سـر آن آسـتـان پـرشكوه بى گزند
بـر سـر هفت آسمان آن مهربان افراشته
چـترى از بال كبوتر، از حرير و از پرند
دسـت او ايـنـك پـناه آهوان خسته است
بـال بـگـشـاييد از شوق، آهوان دركمند!
كـفـتـران آسـمـانـى هـم اسير دام او
مى كـشاند هر دلى را در رهايى ها به بند
اى حضـور هـشـتـمين! افتادگان غربتيم
دست ما را هم بگير از لطف، اى بالا بلند!
شاعر:يدالله گودرزى
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 6:33
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه