ای ماه شمع بزم جلال تو یا حسین
خورشید خاکسار کمال تو یا حسین
.
طوبی که آرمیده بهشتی به سایه اش
بالیده در پناه ظلال تو یا حسین
.
آب بقا غبار ظلم شوید از جبین
دستی اگرزند به زلال تو یا حسین
.
ننوشت کلک قاهر نقاش کاف و نون
در نسخه وجود مثال تو یا حسین
.
گر خاک جلوه داد به افلاک نی شگفت
دارد به کف چراغ جمال تو یا حسین
.
چون طایری به ذروه لاهوت پر زدی
این تنگنا نبود مجال تو یا حسین
.
ذرات کاینات به سرگشتگی و نظم
جویند امتثال مثال تو یا حسین
.
گفتی حدیث عشق و جهان تا ابدپر است
از انعکاس و شور مقال تو یا حسین
.
تنها نه خود شدی ز جفای فلک غمین
هستی ملول شد زملال تو یا حسین
.
تا حشر شعله بر جگر اهل دل زند
ظلمی که رفت با تو و آل تو یا حسین
.
« عابد » بر آستان تو ساید رخ امید
دل بسته بر عطا و نوال تو یا حسین
.
- چهارشنبه
- 30
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:49
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه