یکی یکدونه ی کربلایی
وَ به درد عالمی دوایی
مُستجابُ الدّعوة ی حسین و
کعبه ی عشق اهل بُکایی
کَرَم و عنایت تو بی بدیله شک ندارم
اونی که قبول نداردت ذلیله شک ندارم
گرچه ظاهراً توی خرابه بوده منزل تو...
جایگاهت رو پَرای جبرئیله شک ندارم
چه بی کرانه تویی عشق جاودانه تویی
برای گریه ی من بهترین بهانه تویی
تو نغمه ساز منی ای عزیز جون حسین
روی لبم تا ابد بهترین ترانه تویی
جانم بی بی رقیه جان
خاک پای تو تموم عالم
خیلی به محبتت می بالم
هرکجا که اسمی از تو باشه
زائرت میشم توی خیالم
ای شبیه ترین به اون بانویی که حرم نداره...
هرکسی تو رو داره توی دو دنیا غم نداره
اونی که یه دفعه زائرت شده می دونه اینو
چیزی از جنّتُ الاَعلی حرم تو کم نداره
ملیکه ی دو سرایی ستاره ی سحری
می تونی با یه نگاهت دل از عمو بِبَری
حاجت روا شده هرکی دخیل نام توئه
تویی که رمز توسل به ساحت پدری...
جانم بی بی رقیه جان
- پنج شنبه
- 31
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 10:0
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
بهمن عظیمی
ارسال دیدگاه