ای شاه کرم ، سایه ی سرم
آقا بفدات، پدر و مادرم
هستی ز ازل، شاه و سرورم
من هم تا ابد ، برا تو نوکرم
آروم و قرار منی
جانا تو نگار منی
من مطمئنم قیامت
آقا تو کنار منی
مولانا حسین ....
آرزوی دل ، کربلای تو
کاشکی بمیرم ، پایین پای تو
دل میزنه پر ، تو هوای تو
آخر میمیرم ،با روضه های تو
من جار میزنم علنی
تو عشق خدای منی
میسوزم ازاینکه آقا
تو کشته ی بی کفنی
مولانا حسین ...
گریه میکنم ، پای علمت
عشقمه فقط ، ماه محرمت
سینه میزنم، با شور و دمت
عالم میدونن، من هستم آدمت
کارم شده سینه زنی
شاها تو پناه منی
میخوام واسه تو بمیرم
رومو به زمین نزنی
مولانا حسین...
- پنج شنبه
- 31
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 14:48
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه