ثارا... ثارا... یا اباعبدا...
خوشا دلی که می شود وقف عزای کربلا
شراره اش شَوَد به جان سوز و نوای کربلا
راهِ حسین بن علی راهِ خوشِ سعادت است
حسین حسین گفتنِ ما تقرّب و عبادت است
فریضهٔ نوکری است گریه بر آن شاهِ غریب
میانِ گودالِ بلا شد از جَفا شیبُ الخضیب
تا به ابد از این عزا هست مَرا اشک بصر
دخترِ او ناله زند کنارِ پیکر پدر
اُنظُر اِلیٰ عَمَّتیَ الْمَضروَبَه اِی نورِ عین
یا ابتا یا ابتا غریب سر جدا حسین
- یکشنبه
- 3
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 9:50
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه