السلامِ ای یگانه ماه غریب،
ای غریبِ بدون یار و حبیب،
ای ز نیرنگ لطمه ها خورده،
از رفیقان!! شدی تو آزرده،
ای که ماندی تو در دل اعدا،
مضطر و دل شکسته و تنها،
لشکری ملحدانه بی پروا،
قصد جان تو کرده اند آقا،
پُر ز کفتار گشته و دور و برت،
گوئیا کرده‌اند هوای سرت،
ای فدای سرشتِ بی بدل ات،
چون علی شد نبردِ بی مثل ات،
زیر لب ذکر مرتضی بُردی،
دشمنان را زپا در آوردی،
تا که لب تشنگی امانت برد،
سنگی از دور بر دهانت خورد،
گیر چنگالِ تیغِ خنجرها،
شد تنت ای سفیر خون خدا،
غرق خون پیکرت شد ای آقا،
زخمی از کین سرت شد ای آقا،
جان فدای رهِ امیر شدی،
عاقبت مثل شیر اسیر شدی،
روی دارالاماره ات بردند،
با لبِ خشک و پاره ات بردند،
قبل جان دادنت محن خوردی،
غصه ی شاه بی کفن خوردی،
با خودت زیر لب چنین گفتی،
آری آری شما همین گفتی،
کوفه است پُر ز جور و نامردی،
یاحسین میشود که برگردی،
- سه شنبه
- 5
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا آهی
ارسال دیدگاه