یاحسین جان تویی لیلای منو من مجنونم،
از دوریت بنگر ای اربابم محزونم،
میخونم میخونم ای امیر مهربونم،
دلم تنگ آقاجان برای حرم،امیر من بنشستم به امید کرم،
یعنی میشه روزی کربلایی بشم،قسم میدم تو رو به صاحب علم،
کربلاییم کن،نینواییم کن،(یاحسین مولا)
آقاجان مثل یک کبوترم بر روی بامت،
هرشب و صبح رو قبله میدهم آقا سلامت،
از جامت از جامت شده سرمست این غلامت،
میخونم از طفلی خادم بر این درم،حسین اربابم هستی سایه ی سرم،
شده بزم عاشقیم هیئت های تو، تویی شمع پروانه ام دورت میپرم،
کربلاییم کن، نینواییم کن،(یاحسین مولا)
تو کریمی و کرم کار توئه شهره ی عالم،
شکر لله میگذره کنار تو تموم سالم،
نظری کن تو به حالم،بده ارباب پرو بالم،
بده پر تا پر گیرم باصد شور و شین،به سمت وادی عشق بین الحرمین،
زنم بر سینه بر سر با شور و نوا،باذکر دلنشین یاحسین حسین،
کربلاییم کن، نینواییم کن،(یاحسین مولا)
- سه شنبه
- 5
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:42
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا آهی
ارسال دیدگاه