بر آن سرم که کنم پاره مانع دیدار
برون جهم ز حصار طبیعت و پندار
به آب توبه بشویم صحیفه ی اعمال
به اشک چشم کنم پاک فطرت از زنگار
بر آن سرم که شوم آشنای عالم قدس
برون کنم ز دلم دوستی این مردار
بگیرم عبرت از اوضاع این سرای سپنج
که بهر کس نبود اندر آن مجال قرار
چه اعتماد بر این روزگار پر آشوب؟
چه اعتماد بر احوال گنبد دوار؟
سزاست آنکه نمایم تدارک مافات
به سوز حال ندامت به آه استغفار
به مدح حضرت سلطان دین امام رضا
به افتخار نمایم ولای خود اظهار
امین قادر سبحان، امان خلق زمان
سپهر مجد و کرامت، مکان عز و وقار
ولی ثامن و ضامن خدایگان شرف
بزرگ ظل خداوند قادر جبار
امام مشرق و مغرب علی بن موسی
سلیل ختم رسولان محمد مختار
غیاث عالمیان حجت خدای جهان
قوام ملت و دین، نجل حیدر کرار
طواف مرقد او هست منتهی الامال
نگاه رحمت او هست مقصد ابرار
غبار خاک درش توتیای چشم ملک
ضیای قبه ی او شمع محفل احرار
فضائلش بود افزون ز قطره ی امطار
مناقبش بود افزون ز موجهای بحار
ز آب جوی حریمش نمونه ای زمزم
ز بوی عطر رواقش نشانه مشک تتار
به درگهش به تذلل نمایم استشفاع
ز روضه اش به ضراعت نمایم استنصار
ز حق به مشهد او باد رحمت و صلوات
ز ما درود و تحیات بی حد و بسیار
سؤال «لطفی صافی» ز حضرتش این است
که در شداید و اهوال باشدش او یار
شاعر:آیت الله صافی گلپایگانی
- پنج شنبه
- 30
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 4:58
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه