هشتمين خُم تولا
توآمدي وبراين باغ آبرو دادي
بهاربودي برباغ رنگ وبو دادي
قدم به خاك نهادي تمام هستي را
به پاس مقدم خود قدر و آبرو دادي
ظهوركردي و آفاق ازتو روشن شد
به چشم بي رمق مهروماه سودادي
زفيض نورخود اي آفتاب هستي بخش
به آسمان وزمين جلوه اي نكو دادي
توهشتمين خم جوشندة تولائي
كه برتمامي تشنه لبان سبودادي
زهجرتي كه ترا ازمدينه كرد جدا
چه حسرتي به دل بي قرار او دادي
زجاي پاي توسبزاست خاك نيشابور
به خاك پاك خراسان توآبرودادي
كلام وحي زلبهاي توشنيدن داشت
كه شرح حصن ولاراتو مو به مو دادي
نماز عيد توشد يك حماسة ديگر
پيام برهمه از لاتفرقو دادي
يه هركسي كه به دارالأمان تو رو كرد
هميشه فرصت وامكان گفتگودادي
فداي قلب رئوفت شوم كه دلها را
كبوترانه به اين آستانه خو دادي
عجيب نيست زتو گر به گوشه چشمي
جواب اين همه چشم پرآرزو دادي
براي عرض ارادت «وفائي»آمدوگفت
سياه نامه مارا توشستشو دادي
شاعر:وفائی
- پنج شنبه
- 30
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 6:1
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه