یا مسلم ابن عقیل
تنها وبی پناهم شبگرد کوچه هایم
بی یار ویاورم من،با غربت آشنایم

بر کوفیان سفیر مولای خود حسینم
رنجیده از جفای کوفی بی وفایم

چون آمدم به کوفه برمن امید دادند
حالا به نا امیدی در کوفه مبتلایم

هرخانه را زنم در بسته بود برویم
امن یجیب گشته در کوچه ها دعایم

آورده ام به کوفه دو طفل خردسالم
حالا در این دل شب ازکودکان جدایم

بنوشته ام بیایی مولای من حسینم
اینک شدم پشیمان نالان از این خطایم

گرمیشود نیایی مولا میا به کوفه
از جانب تو جانا سرباز جان فدایم

اینجا شده مهیا دشمن برای قتلت
رو سوی جای دیگر مولا ومقتدایم

دارالاماره بامش،شد قتلگاه مسلم
بادیدگان پرنم در فکر کربلایم

شعر :اسماعیل تقوایی