غم زد به گلزار دلها شکوفه
آل علی رفته زندان کوفه
واویلا واویلا آه و واویلا...
در مَحبَسی تاریک آل پیمبر
مرثیه خوان بودند با دیده تر
واویلا واویلا آه و واویلا...
ظُلمِ عُبیدُالله از حد فزون شد
قلب همه عالَم زین غصه خون شد
واویلا واویلا آه و واویلا...
سِزَد که خون بارَد چَشم زمانه
دیگر نگویم من از تازیانه
واویلا واویلا آه و واویلا...
در گوشه زندان شوری به پا شد
زنده دوباره یاد کربلا شد
واویلا واویلا آه و واویلا...
اهل حرم با قد های خمیده
گریان به یاد سرهای بریده
واویلا واویلا آه و واویلا...
حرامیِ گمراه،ای دادِ بیداد
چوبِ عُبِیدُ الله ای دادِ بیداد
واویلا واویلا آه و واویلا...
- شنبه
- 9
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:34
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه