عبدالله بن عفیف،آن عاشقِ نابینا
در راه اعتقادش،شده فدای مولا
واویلتا واویلا...
جان داده آن دلداده،از ظلم قوم گمراه
فدای راه دین شد،به دست عُبِیدُ الله
واویلتا واویلا...
روشن ضمیرِ کوفه،شد از خِیل سُعَدا
رسانده خودش را بر،قافله شهدا
واویلتا واویلا...
در بزم ابن زیاد،با عشق و شور و احساس
زبان او شد مثل،تیغِ عابِس و عبّاس
واویلتا واویلا...
در روضه عَبدُالله،اهل دل را این راز است
یعنی باب شهادت،همیشه بر ما باز است
واویلتا واویلا...
باید همچون عبدالله،در وادی سعادت
باشیم همیشه هر جا،آماده شهادت
واویلتا واویلا...
- شنبه
- 9
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 10:42
- نوشته شده توسط
- TzwSVsOw
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه