میان دود آتـش ها درون خیمـه ای گریان
دوَد با چهره ای محزون گل پژمـرده ای عطشان
نه راه پیش رو دارد نه راهی بهر برگشتـن
مقـابل آتـش کینه ورایـش خنجـر عدوان
حـرم در چنگ قاتل ها، رذائل ها و باطل ها
برادر ها، دلاور ها همه در خون خود غلطان
نه تاب مشت و شلاق و نه تاب سیلی دشمن
شده با دیدن شمـر و سنان و حرمله لرزان
عجب آه جگر سوزی کشد در پیش قاتل ها
چو بینـد خون یاران را به روی چکمـة آنان
امان از کودک گریان ، امان از زادة سفیان
امان از بی سر عُریان ، امان از آتش عصیان
******
شکسته قامت از ماتم در این غوغای بی یاری
ز گـود قتلگـاِه خـون رسیده زینـب نالان
نمین و مضطر و غمگین به هجر سید و سَرور
به چشمی رنگ خون بسته به خونی همـره باران
پناه کودکان گشته دو دستـانی به غم بسته
چه غمگینانه می بیند خیام مانده بی سامان
چه بی رحمانه می تازد سپـاه وحشی کوفه
یتیمان را ولی آتش نشستـه بر دل و دامان
عطش را برده از خاطر رقیّـه جان در این صحـرا
غـم بابا غـم عمو کجـای دل نهـد آسـان؟!
امان از کودک گریان ، امان از زادة سفیان
امان از بی سر عُریان ، امان از آتش عصیان
******
یتیمـی کی کنـد باور سکینـه در غم بـابـا
کنار ذوالجنـاح گریَـد برای درد بی درمـان
به زور آتش و خنجر چه غوغایی شده بر پا
عزیز خیمـة زهـرا نشستـه در غمی پنهان
به راه سیل اشـک و خون چه دریایی شده جاری
دل صـدّیقـه می سـوزد میان آه دریـابـان
به یغمـا مـی رود مـال و منـال زادة حیـدر
که حتی چوب گهواره غنیمت می رود ارزان
دو گوش کودکی خونین به دست مرد غارتگر
جلای گوشوار اینجا طمع افکنده در عصیان
امان از کودک گریان ، امان از زادة سفیان
امان از بی سر عُریان ، امان از آتش عصیان
******
به میدانی که نامـردی نشان بارز آن هاست
فقط تیغست و سر نیزه که هر دم می دهد جولان
عجب روز غم انگیزی ، عجب دشت بلاخیزی
که کار آدمی کرده ، ملائـک در سما حیران
نه در بیداد فرعون ها نه قابیل و نه نمرودان
چنین ظلمی نمی گنجد، امان از زادة سفیان
شده پرپر گلستـانی که گل های خـدا دارد
لگدکوب سواران شد به صحرا پیکری عریان
خدایا شرح غم گفتن بسـوزد سروری ها را
که آه سینـة غمگیـن ندارد در جهان پایان
امان از کودک گریان ، امان از زادة سفیان
امان از بی سر عُریان ، امان از آتش عصیان
******
- چهارشنبه
- 13
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 19:15
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه