وای بــر جــا مــانــدگان بعـد جنگ

عــده ای آلــوده ی هــرگــونـه ننگ

عــده ای لا مــذهــب مــؤمــن نمـا

دلخوش این کــاخ های رنــگ رنــگ

آبــروی عـــده ای رفـتـه بــه بــــاد

آرزوی عــده ای خــورده بـــه سنـگ

یـادگــاری مــانــده نــزد عـــده ای

نای خسته ، دیده پر خون ، سینه تنگ

عـده ای مـجـنـون جـنگ و جبهه ها

عـده ای هـم مـنـگ تریاک اند و بنگ

عــده ای مـوجــی کـه روزی چند بار

دل بــه صحرا می زنند و سر به سنگ

عــده ای بــا سـیـنـه هـای سـوختـه

هـمـدم اکـسـیـژن و سـوند و سرنـگ

عـده ای از جـبــهــه بــرگشته ولـی

کـور یــا بــی دست یــا بی پا و لنگ

عــده ای هــم بــی خیال بــی خیال

گــوشه ای مشغول دنیا ، شاد و شنگ

عـده ای هــم گـشـتـه ضـد انـقـلاب

کـارشــان جـایــی رسیده بعد جنـگ

شـعـر مـی گـویـنـد تـاریـک و سیـاه

شـعـر مـی بـافـنـد از مـعر و جفنـگ

عـده ای هـم سـاده پـوش و بـی ریــا

مـثـل قـبـل از جنگ با بیل و کلنـگ

عده ای هم سـود جـوی بــی وجــود

بــا ریــاکــاری و بــا تـغـیـیـر رنـگ

گـرچــه تـرسیـدنـد آن ایام ، ... حال!!

عـکـس مـی گـیـرنـد با تانک و تفنگ!!

جـبـهـه هــای بــی ریــا یادش بخیر

وای بــر جــا مــانـدگـان بعـد جنگ

شاعر : حمید ضیاءیزدی