بند اول:
خوش به حال کسی که، نفسش به تو بسته
خوش به حال کسی که، زیر قبه نشسته
آرزوم اینه، از تو زندگیمو سرشار کنم
خودمو پیشِ، پای زائرای تو خار کنم
خادمت باشم، روز و شب تو حرمت کار کنم
زیر قبه با، مهدی فاطمه دیدار کنم
ای جانم حسین، جانانم حسین
من نوکر دربار و تو سلطانم حسین
جنات منی، میقات منی
از لطف توئه اگه مسلمانم حسین
(ای جانم حسین اباعبدالله)
بند دوم:
خوش به حال کسی که، با تو خیلی نداره
همه ی زندگیشو پای روضه میذاره
آرزوم اینه،خودمو نوکر ممتاز کنم
رزق من باشه، روزمو با گریه آغاز کنم
بس که دلتنگم، حاضرم از وطن اعراض کنم
یه دعا کن تا، اربعین سمت تو پرواز کنم
آقای منی، مولای منی
بیشتر از خودم به فکر فردای منی
من سینه زنم، وقف تو تنم
تو سینه زنی گرم تماشای منی
(ای جانم حسین اباعبدالله)
بند سوم:
خوش به حال کسی که حس روضه بگیره
توی ماه محرم ، زیر علم بمیره
آرزوم اینه، منو روضه دائم الحرق کنه
چشممو با اشک، مثل گنبدت پر از زرق کنه
باید امسالم، با همه محرمام فرق کنه
منو اربابم، توی دریای غمش غرق کنه
بیتاب منی، مهتاب منی
تو قشنگترین هدیه ی زهرا به منی
مصباح منی، مفتاح منی
مخلص کلام اینه که ارباب منی
(ای جانم حسین اباعبدالله)
مظاهر کثیری نژاد
- یکشنبه
- 17
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 18:11
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه