دوستان که جایِ خود حتّی به فکرِ دشمن است
کمترین لطفش به دشمن دادنِ پیراهن است
از همان شب که چراغِ خیمه را خاموش کرد
عیب پوشی کردنش از نارفیقان روشن است
شک نکن گاهی تَشَرهایش دل از ما میبَرَد
شیوه ی حُر سازیِ آقا به نحو احسن است
خطبه خطبه من تَوَرُّق کرده ام تاریخ را
گاه الگویِ تمامِ شیر مردان یک زن است
چایِ روضه رمزِ مستیِ رسولِ تُرک هاست
این شرابِ کهنه تا روزِ ابَد مرد افکن است
هرکسی را بَهرِ کاری ساختند و کارِ ما
کفش هایِ سینه زن ها را مرتّب کردن است
بویِ اسفند و گلابِ دسته های سینه زن
بویِ خوبِ خاطراتِ کودکی های من است
هرکسی از هرکجایی اربعین در کربلاست
با من و ایل و تبارم بعدازاین هم میهن است
اربعین موکب به موکب چایِ شیرین میخورم
آه شیرین تر از آن در کربلا جان دادن است...!
.
- پنج شنبه
- 21
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 15:43
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن کاویانی
ارسال دیدگاه